(μια αληθινη ιστορια...
Απο Ιωαννα Μαγκλιβερα)
.·
Εχθές το απόγευμα μπουκάραν στο στούντιο του 984 δύο αντιφάδες (αργότερα έμαθα ότι ήταν άλλοι 15-20 επάνω στην είσοδο) Τους συνόδευε ο Γενικός Διευθυντής κι όλοι γύρω- ηχολήπτες, παραγωγοί εκπομπών, δημοσιογράφοι- ήταν "σούζα"! Εκαναν τα πάντα για να τους εξυπηρετήσουν, ανοιγόκλειναν μικρόφωνα, έβαζαν το στικάκι στον υπολογιστή για να ακουστεί το "μανιφέστο" τους στον αέρα, τους μιλούσαν γλυκά κι ευγενικά! Μόνο που δεν τους κέρασαν σάντουιτς και κόκα-κόλα απ το μηχάνημα!
Ο ένας αντιφά διάβασε ένα γελοίο κείμενο όπου κλαιγόταν για τους καϋμένους πρόσφυγες που τους βγάλαμε από τις "στέγες" όπου είχαν κάνει κατάληψη και πως θα το πληρώσουμε ακριβά. Ο άλλος αντιφά είχε κρυμμένο πρόσωπο-τραγιάσκα κ μαντήλι- μόνο τα μάτια φαινόντουσαν. Τον ρωτάω λοιπόν:
-Γιατί κρύβεις τα μούτρα σου, είσαι καταζητούμενος;
-Ναι είμαι, έχεις πρόβλημα;
Νεκρική σιγή στο στούντιο, αμηχανία και φόβος από τους συναδέλφους μου! Να γουρλώνουν τα μάτια κ να σφίγγουν τα δόντια, του στυλ "Γιατί μιλάς μωρή βλαμμένη, θα μας καταστρέψεις!" Γυρνώ στον Διευθυντή και τον ρωτώ εάν κάλεσαν την Αστυνομία, απαντά καταφατικά. Συνεχίζω ρωτώντας εάν γνωρίζει το περιεχόμενου του usb stick που ετοιμάζονται να παίξουν, απαντά "Οχι". "Δηλαδή θα ακουστεί στον αέρα κάτι που δεν έχετε ιδέα τι είναι;" "Ναι, αναλαμβάνω προσωπικώς την ευθύνη", απάντησε. Τότε με πλησιάζει ο "καταζητούμενος", σκύβει κι έρχεται κοντά στο πρόσωπό μου και μου λέει απειλητικά: "Θα ερχόμαστε κάθε μέρα εδώ μέσα, θα το ζεις αυτό καθημερινά". "Ρε ουστ από δω" του απαντώ, με το γνωστό ύφος μου. Εκείνη την στιγμή τελειώνει το λογίδριον του στικακίου, το αρπάζει και τους συνοδεύουν οι συνάδελφοί μου, με χεσμένα βρακιά, προς την έξοδο. Φωνάζω ξανά "Ουστ από δω", οι συνάδελφοι σχεδόν μου επιτίθενται πλέον, ο "καταζητούμενος" λέει "Σίγουρα είσαι Χ.Α.", του ξαναλέω ΟΥΣΤ ακόμη δυνατότερα, κοντεύω πλέον να φάω ξύλο απ τους συναδέλφους για την "αποκοτιά" μου!
Μόλις φεύγουν, αρχίζουν οι συνάδελφοι να μου λένε "Αν σε έσπαγε στο ξύλο τι θα κανες;" "Θα τον έδερνα κ εγώ" απάντησα. "Ρε είσαι στα καλά σου, θα κινδυνεύαμε όλοι για πάρτη σου;" "Εσείς έτσι να ζείτε, με τον φόβο, γι αυτό πάμε κατά διαόλου, χέστηδες" είπα κ ανέβηκα στο ισόγειο κ στον προαύλιο χώρο. Εκείνη την στιγμή έρχονται δύο μπάτσοι, "αργήσατε" τους λέω, "έφυγαν οι άπλυτοι". "Εχουμε συλλάβει δύο", μου απαντούν. "Ναι την γνωρίζω τη διαδικασία, σε 10 λεπτά έξω θα ναι πάλι. Ρε σπάστε τους στο ξύλο επιτέλους κ κλείστε τους μέσα." Ο ένας μπάτσος μου κάνει νόημα να χαμηλώσω τους τόνους! Ερχεται κι ο Διευθυντής κι η Πρόεδρος, σοκαρισμένοι κ τρομαγμένοι, για να δώσουν κατάθεση. Τους ρωτούν εάν θέλουν να κάνουν μήνυση, λένε όχι. Ξανακατεβαίνω στο στούντιο στο υπόγειο, όλοι μουδιασμένοι κ φανερά εναντίον μου. Πώς τόλμησα να αντισταθώ στους αλήτες; Ανδρες 50ρηδες δίμετροι αλλά κότες!
Διονύσης Χοϊδάς Να θυμισω κατι, για αυτα τα "τεντοπανα". Οταν οι "νοικοκυραιοι" κλώτσαγαν τον Ζακ, για να μην το σκασει, εμφανιστηκε ενας κοτσιδατος που τους σταματησε (εχει καταγραφει στο βιντεο). Του ζητηθηκε να δωσει καταθεση στη μπατσαρια σχετικά με τις συνθηκες που εγινε το φονικο. Επειδη στην καταθεσή του υπηρχε αναφορα στο μαχαιρι που ΚΡΑΤΟΥΣΕ ο Ζακ, οι αντιφα έκαναν καθημερινη εκφοβιστικη περατσαδα (ανενοχλητοι, ελεω Τσιπρα) στο εστιατοριο που δουλευε, προκειμενου να τον πεισουν να αλλαξει την κατάθεσή του. Τελικά το ατομο απολύθηκε επειδη τα "τεντοπανα" εδιωχναν τους πελατες εξαιτιας του...
Νεκρική σιγή στο στούντιο, αμηχανία και φόβος από τους συναδέλφους μου! Να γουρλώνουν τα μάτια κ να σφίγγουν τα δόντια, του στυλ "Γιατί μιλάς μωρή βλαμμένη, θα μας καταστρέψεις!" Γυρνώ στον Διευθυντή και τον ρωτώ εάν κάλεσαν την Αστυνομία, απαντά καταφατικά. Συνεχίζω ρωτώντας εάν γνωρίζει το περιεχόμενου του usb stick που ετοιμάζονται να παίξουν, απαντά "Οχι". "Δηλαδή θα ακουστεί στον αέρα κάτι που δεν έχετε ιδέα τι είναι;" "Ναι, αναλαμβάνω προσωπικώς την ευθύνη", απάντησε. Τότε με πλησιάζει ο "καταζητούμενος", σκύβει κι έρχεται κοντά στο πρόσωπό μου και μου λέει απειλητικά: "Θα ερχόμαστε κάθε μέρα εδώ μέσα, θα το ζεις αυτό καθημερινά". "Ρε ουστ από δω" του απαντώ, με το γνωστό ύφος μου. Εκείνη την στιγμή τελειώνει το λογίδριον του στικακίου, το αρπάζει και τους συνοδεύουν οι συνάδελφοί μου, με χεσμένα βρακιά, προς την έξοδο. Φωνάζω ξανά "Ουστ από δω", οι συνάδελφοι σχεδόν μου επιτίθενται πλέον, ο "καταζητούμενος" λέει "Σίγουρα είσαι Χ.Α.", του ξαναλέω ΟΥΣΤ ακόμη δυνατότερα, κοντεύω πλέον να φάω ξύλο απ τους συναδέλφους για την "αποκοτιά" μου!
Μόλις φεύγουν, αρχίζουν οι συνάδελφοι να μου λένε "Αν σε έσπαγε στο ξύλο τι θα κανες;" "Θα τον έδερνα κ εγώ" απάντησα. "Ρε είσαι στα καλά σου, θα κινδυνεύαμε όλοι για πάρτη σου;" "Εσείς έτσι να ζείτε, με τον φόβο, γι αυτό πάμε κατά διαόλου, χέστηδες" είπα κ ανέβηκα στο ισόγειο κ στον προαύλιο χώρο. Εκείνη την στιγμή έρχονται δύο μπάτσοι, "αργήσατε" τους λέω, "έφυγαν οι άπλυτοι". "Εχουμε συλλάβει δύο", μου απαντούν. "Ναι την γνωρίζω τη διαδικασία, σε 10 λεπτά έξω θα ναι πάλι. Ρε σπάστε τους στο ξύλο επιτέλους κ κλείστε τους μέσα." Ο ένας μπάτσος μου κάνει νόημα να χαμηλώσω τους τόνους! Ερχεται κι ο Διευθυντής κι η Πρόεδρος, σοκαρισμένοι κ τρομαγμένοι, για να δώσουν κατάθεση. Τους ρωτούν εάν θέλουν να κάνουν μήνυση, λένε όχι. Ξανακατεβαίνω στο στούντιο στο υπόγειο, όλοι μουδιασμένοι κ φανερά εναντίον μου. Πώς τόλμησα να αντισταθώ στους αλήτες; Ανδρες 50ρηδες δίμετροι αλλά κότες!
Διονύσης Χοϊδάς Να θυμισω κατι, για αυτα τα "τεντοπανα". Οταν οι "νοικοκυραιοι" κλώτσαγαν τον Ζακ, για να μην το σκασει, εμφανιστηκε ενας κοτσιδατος που τους σταματησε (εχει καταγραφει στο βιντεο). Του ζητηθηκε να δωσει καταθεση στη μπατσαρια σχετικά με τις συνθηκες που εγινε το φονικο. Επειδη στην καταθεσή του υπηρχε αναφορα στο μαχαιρι που ΚΡΑΤΟΥΣΕ ο Ζακ, οι αντιφα έκαναν καθημερινη εκφοβιστικη περατσαδα (ανενοχλητοι, ελεω Τσιπρα) στο εστιατοριο που δουλευε, προκειμενου να τον πεισουν να αλλαξει την κατάθεσή του. Τελικά το ατομο απολύθηκε επειδη τα "τεντοπανα" εδιωχναν τους πελατες εξαιτιας του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου